Bizim en büyük pâyemiz ve Allah katında en çok hora geçen yanımız, İslâm hizmetinde, her türlü beklenti ve iddiadan uzak birer nefer olmamızdır. Ölesiye çalışmak, kalp ve rûh erleri veliler kadar performans göstermek, civanmertlik sergilemek, fakat sıradan bir insan kadar bile beklentiye düşmemek… Evet, saflardan saf, durulardan duru bir gönüle sahip olmak, herhalde Kurân’ın hedef kabul ettiği, selim kalbe ulaşmak da bu olsa gerek.

Bütün dünyada İslâmî hizmetler inkişâf ediyor. Ama olanlar hep Rabbimiz’in inayet ve lütfuyla oluyor. O, lütuf ve keremini üstümüzden eksiltmediği, inayetini kesmediği sürece de bu inkişâflar devam edecek ve insanlığın ma’kûs talihi mutlaka değişecektir. Ne var ki, bu dönemde hizmet erlerini bekleyen bir hayli de handikaplar var. Bana göre bu handikapların en zorlusu, kişilerin bütünüyle birer İlâhî lütuf olan inkişâf ve fetihleri kendilerine mâlederek gizli şirke düşmeleridir. Bu, hizmet insanı için öylesine korkunç karanlık bir girdaptır ki, o girdaba düşenlerin akıbetlerinden endişe etmemek mümkün değildir. Durum böyle olunca, ihtimal, Cenab-ı Hakk, bu tür insanlara bir çeşit merhamet murad buyurarak, onların ellerinden bu İslamî hizmetleri alır ve başkalarına verir. Böylece o insanlar, bütün bütün kaybetme gibi korkunç bir girdaptan kurtulmuş olurlar. Evet, bu durum bir manâda onlar adına büyük bir rahmettir. Çünkü onların şirkten kurtarılması, hizmet etmelerinden çok daha önemlidir. Ben şahsen bu düşünce ve mülahazaların, bütün hizmet erleri tarafından bir şuur hâline getirilmesinin lüzumuna inanıyorum. Hele önümüzdeki dönemlerde, fevc fevc İslâm’a dehâletler olurken, bu şuura her zamandan daha fazla ihtiyaç duyacağız diye düşünüyorum.