Mevlânâ bir gün müritleriyle gezmektedir. O esnada birbiriyle oynaşan köpek yavrularını gösteren bir mürit, İnsanlar kardeşliği hiç olmazsa bunlardan öğrenmeli der. Mevlânâ, bu ham düşünceye şu olgun bilgelikle cevap verir: Aralarına bir kemik at, kardeşliği o zaman görürsün.

Bu anekdot, nice müspet görünümlü insanların negatif yönlerini göstermesi ve işâretlemesi bakımından bana çok önemli gelir. Bazı insanlar vardır, dış görünüşleri itibariyle hep olumluluk sergilemektedirler. Halbuki iç dünyaları nice menfîliklerin cümbüş yeridir. Ama bu menfî duyguların dışa yansımasına sebep olacak bir uyarıyla karşılaşmadıkları için çevreleri onların menfî taraflarını göremez ve bilemez. Dolayısıyla da o insan, etrafındakiler tarafından bir güzellikler kaynağı gibi kabullenilir. Ne var ki durum, hiç de öyle değildir. Bazen en küçük uyarılar bile onların içlerindeki mağara adamının dışarıya çıkmasına yeter ve çok kere de onu bir daha aynı yere sokmak, gizlemek, saklamak da mümkün olmaz. Çevremize baktığımızda bu tür vak’aların nice misallerini görürüz. Bu sebeple, sadece kişilerin bize yansıyan davranışlarına bakıp onlar hakkında müspet veya menfî bir hükme varmak eksik bir yaklaşım olur ve bazen de bu durum, bizi çeşitli yanlışlıklara sürükleyebilir. Dikkatli olmak gerekir..!