IŞIK ADAM

Belirdi bir kır atlı;Başı gözü polatlı;Gözler buğulu, nemli,Üveyk gibi kanatlı…

Geliyor doludizgin,Yüreği dertle ezgin;Izdırap çekmiş belli,Duyguları pek engin.

Ululardan bir ulu,Heyecanla dopdolu;Dokunsan ağlayacak,Allah’ın sâdık kulu.

Bir gariplik sesinde,Yalan yok çehresinde..Bakanlar anlayacak,Işık var çevresinde.

Sür atını durmadan,Kalmadı bende derman;Ey metâı nur adam!Yok fevt edecek zaman.

Sakın geç kalma zinhâr!İçim hasretle yanar;Kalmadı başka sevdam,Ağar ufkumda ağar..!

Artık bende’nim bende’n,Ayrılmam asla senden!Gösterdiğin bu yolda,Vazgeçtim cân u tenden…

Sorma kim olduğumu!Sancağımı, tuğumu;Ermişim ummanına,Duymam boğulduğumu…