ÖLÜMÜN ÖTESİ

Gelenler bu dünyaya gidiyor birer birer,Öteye inanmayan sînelerde burkuntu.Her gün ruhları sarsan kederli birkaç haber,Onlar için hezeyan saklanacak tek kuytu.

Derbeder dünyalarında her şey mâlihulyâ,Nâsiyelerinde yokluğun sopsoğuk eli..Bunlar için “Ebediyet” erişilmez sevdâ,Hep ızdırap içindeler hâllerinden belli…

Kimiler: “Gidecek her gelen!” tesellisinde,Öyle ya bu hayatta çakırkeyf olmak gerek.!Kimiler nefis ağında, gençlik pençesinde,Zavallılar hep bu hezeyanla tükenecek.

Âheste öğütüyor zaman ve dinmiyor çark,Ne işe yarar çağın huzûr tesellileri.!Bir meçhul an karşımıza çıkacak son durak,Avutmaz bu yâveler zil zurna delileri…

Tıpkı varoluş gibi bir gerçektir diriliş,Yolunu bulmuş gönüllerin ak dünyasında.Bu kutlu yolculukta gâye Sonsuz’a erişVe beklenen mutluluk ölümün verâsında…