DOĞ GÖNLÜMÜN İÇİNE

Sevdirdi Sen’i bana her şeyden artık felek,Varsın kebap olsun sînem tâ subh-i haşre dek;Meftûn-u hüsnün gibi, belki de bilmeyerek,Yüzüm izinde, dolaşıyorum inleyerek…

Açıp sîneme bak, ateşi emelindendir,Gözlerimden akan yaş, gönlümün rengindendir;Derdim hadden efzûn olsa da, derman Sen’dendir;Ne olur tut elimden, “Bu da benden.” diyerek..!

Yıllar var ki yoldayım, hiç rahatım kalmadı,Düşe-kalka gayri seyre tâkatim kalmadı;Perişan hâlim, ümid-i vuslatım kalmadı,İltifat et ki, bana sırf iltifatın gerek..

Doğ gönlümün içine, onu ney gibi inlet.!Duyduklarının esrârını bana da dinlet.!Yârâna güller sunarken Kıtmîr’i de yâd et.!Ak ufkuna uymayan her hâlini bilerek…