IŞIK YOL

Dinmeyen his, sönmeyen heyecanla dopdolu,Dolaşıp her yerde O’nu soluklamalısın!Her zaman bir semâvî seyahate kurulu;Aşıp mesafeleri O’na ulaşmalısın!

Ufuklar “gel gel” diyor, yıldızlar göz kırpıyor,Ve panjurlar aralanıyor gibi öteden;Dalga dalga gözlere güzellikler çarpıyor,Bütün eşyâ bir büyüyle parıldıyor birden…

Işık yağıyor her yana, ruh nurla boyanmış,Hülyâ ebedin sihirli kemendinde tutsak;Cezbin dirilten iksiriyle Hakk’a uyanmış,Her lâhza ayrı bir vuslat neşvesi duyarak..

Nurdan duyguları ve nurdan kanatlarıyla,Göğün sonsuzluğunda öteleri süzüyor;Pişe pişe olgunlaşmış kanaatlarıyla,Ruhların uçuştuğu iklimlerde geziyor.

Aklının gözünde tüllenen ışıkta O var;Hisseder, en erilmezleri olduğu yerden..Dolaşır vadi vadi her yerde O’nu arar,Tıpkı ocaklar gibi yanar, yanar derinden.

Hiç durma koş süvarim, koş bu nurlu ufukta!Dolmuşken hazır gönlün ebedin sevdâsıyla..Bu yolda ömür tüketenlere O son nokta,Bırak oyalanmayı eşyânın rüyâsıyla..!