MANZARA

Çoraklaşmış topraklar,Kurumuş hep otlaklar

Gönlüme hüzün salarHazan vurmuş yapraklar

Kulluktan bîzâr kullarHer tarafda hortlaklar

Çevre frenkle dolduSırtlarında fraklar

Nesiller köksüz olduHakikatten uzaklar

Ülkeyi sardı ilhâdŞehâdetsiz dudaklar

Eskiye olsun inâdBaşlarında kalpaklar

Kime anlatsan bunuKalkar seni savsaklar

İlkine uydu sonuBirbirinden bunaklar

Bir çirkef çark kurulduZift zift akar ırmaklar

Oba ova hep solduYaprak döktü kavaklar

Cehâlete revac varTafra tüter çıraklar

Şanlı tarihte hasarGırtlağında tırnaklar

Gazâ bâğîlik şimdiPek hüzünlü bayraklar

Korku ruhlara sindiSu sızdıran çanaklar

Haya iffet yıkıldıHaramda hep ayaklar

Şeytan ruha takıldıHiç durmadan parmaklar

Düşünceye “elveda”Zonklamayan şakaklar

Millet kökünden cüdâAntik oldu sancaklar

Gericilik bir yaftaİnsanlıktan ıraklar

Kitaplar artık raftaGüvelenmiş yapraklar

Hürler köleden beterMüflis dolu sokaklar

Çökmüş sarayı hanıKulübede konaklar

Nerde izzetten eser..?Kızarmıyor yanaklar

Rüzgar aldı her yanıBunu kıyamet paklar.