RUHUMUZU ÇALDILAR

Çaldılar ruhumuzu kapkaranlık ufuklar,Gezdiğim her yerde gözlerim geçmişi arar.

Ruhsuz geçen günler ızdırap, ruhsuzluk acı,Dönüp kendimiz olmadır bu derdin ilâcı.

Kalmadı yaşamada mânâ, her yan simsiyah,Karanlığa yürüyorum âdeta her sabah..

Döner gelir ümidiyle günleri süzerken,Ümitlerimle hayal iklimimde gezerken;

Gözlerim çok uzakta kulaklarım da öyle,“Ey sabâ rüzgârı” diyorum “uğrarsan söyle”:

Hasretle yandığımı, kana boyandığımı,Kalbî ah u vâhımı, dertten usandığımı,

Bitmeyen gâmı söyle görürsen onu eğer,Bir kere nazar kılsın ızdırap artık yeter