ENDİŞE

Endişem, tek endişem o son durak,Korkarım ansızın gel derler bana!Beliriverir de uhrevî şafak,Hayata “elveda”, öl derler bana!

İnsan kendini ebedî sanıyor,Gafletle yaşıyor hep aldanıyor,Yaşlandıkça daha da bulanıyor,Bir gün gelir, bunu bil derler bana!

Ne ilm ü amel ne gözlerde bir sel,Çürük işler yaptın, çürüktü temel,İşte gelip çattı korktuğun ecel,Aksine kendini sal derler bana!

Varınca öteye kopar bir feryat,Buraya kadarmış ol kara inat,Gel, ey hayatı her zaman serâzât!Ha işte defterin al derler bana!

Dökülür meydana bitevî sırlar,Ayân olur bütün gizli kusurlar,Veliler alırken köşkler kasırlar,Bir süre daha sen kal derler bana!

Enbiyâ, evliyâ görürler izzet,Usâta efendim eder şefaat,Tartıya girerse şayet nedamet,İşte sana da bir el derler bana!

Münkirler girerler küfr ile nâra,Yürür mü’minler o dâr-ı karâra,Yetişir şefaat bütün füccâra,Şimdi gözyaşların sal derler bana!