‘O ettiklerine sevinen, yapmadıkları şeylerle övülmeyi sevenlerin, azaptan kurtulacaklarını sanma. Onlar için acı bir azap vardır.’

Bu ve benzeri bazı ayetler, her ne kadar ehl-i kitap hakkında inmiş ise de, bizim de onlardan alacağımız dersler vardır. Ömer b. Abdülaziz, bazı ibret ayetlerini sabahlara kadar okuyup ağlardı. Halbuki, bu ayetlerin bazıları müşrikler hakkında nazil olmuştu. Fakat o, Kurân’ın her ayetine kendini muhatap görüyor ve kendine hitap ediyormuş gibi değerlendiriyordu. Bizden önceki ümmetler hakkında nazil olan hükümler -eğer nesh olmamışlarsa- bizim de şeriatımızdır. O halde, bu ayetlerin bizlere de anlatacağı birtakım hususlar vardır. Bizler peygamber olmadığımız halde, ayrıca Kur’ân’ı sanki bize nazil oluyormuş gibi okuyup anlamaya çalışırsak Kur’ân’ı anlamanın ilk basamağına adım atmış sayılırız.

İnsan, Kur’ân’dan, kendisini sorgulayacak şeyleri araştırmalı ama, kat’iyen ümitsizliğe de kapılmamalı. Zira ümitsizlik, bir kâfir sıfatıdır. İnsan en iyi amellerinde bile bir bit yeniği aramalı, kesinlikle Allah’a karşı emniyet tavrı içine girmemelidir.