BEN GELDİM
Kulluğum başımda billûrdan bir taç,Kullukla erilmez pâyeye erdim.!Kapında bu benden hep Sana muhtaç;Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Duydum büyünü en engin bir hazla,Koşarken koşanlar hep Sana nazla;Bense, işte şu tutarsız niyâzla,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Kalmadı korkum yakından-ıraktan,Her şeyi çözen, çürüten topraktan;Tek endişem var, o da son duraktan;Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Fikirler bomboş ve hudutsuz fezâ,Duyulup görülen ruhlara ezâ,El açıp herkes durunca niyâza,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Ses ver, öteden nağmeler duyulsun!Ünsün akıp akıp ruhuma dolsun.Kaybedenler yitirdiğini bulsun,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Üst üste şafaklar söksün çöllerde,Açsın bahtımın ikbali her yerde;Tıpkı bir tulû gibi perde perde,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Doğup esince nurun tepelerden,Duyulduğunda nâmın kubbelerden;Taşarken celâlin minarelerden,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Hep uzak olsam da Sen yanımdaydın,Bütün benliğime nurunu yaydın;Sen’inle olunca günlerim aydın,Aç kapını, tut elimden ben geldim!
Ruhumda hafakan, boynumda kement,Hatırımı yakîninle mâmûr et!Hâlim sana ayân, eyle inayet!Aç kapını, tut elimden ben geldim!
