Pascal, bir vecd ve aşk insanıdır. Fakat bizim kadar tâli’li değildir. Bir mütefekkirimizin dediği gibi o, son anda vapuru kaçırmıştır.’ Evet, Hz. Muhammed (sav) limanına kadar yanaşmış, ancak kendini o nurdan kucağa atamamıştır. Bu ayrı bir mevzu. Benim üzerinde durmak istediğim ise, tamamen bize âit bir mes’eleye, onun başından geçen bir hâdiseyi tavzih unsuru olarak kullanmaktan ibaret.

Kendisi anlatıyor: ‘Bir faytonun içinde Ren nehrine doğru gidiyordum. Atlar birden gemi azıya aldılar. Kurtulmam mümkün görünmüyor. Nehrin içine yuvarlanmam âdetâ mukadderdi. Birden beklenmedik bir hâdise oldu. Atlar arabadan koptu, nehire uçtu ve ben sanki iki nuranî el sayesinde, arabamla beraber nehrin kenarında kaldım.’