DÜN BUGÜN

Bakıyorum milletin mâzîdeki hâline,Dönüp ürperiyorum şimdiki melâline.

Mefâhir köpürüyor âlem-i eslâfında,O tıpkı bir kabristan âlem-i ahlâfında.

Böyle değildi bir zaman bu arslanlar yurdu,Her yanda hazân esti, her yanı hazân vurdu.

Değerlendirip coşmuştuk bir eşref saati,Hissederek başımızda o Sonsuz Kudreti.

Sarsıyordu cihanları milletin nârası,Yoktu bütün dünyaya karşı onun pervâsı.

Şimdi o, silinip giden çöldeki iz gibi,Dağlara çarpa çarpa dinmiş bir deniz gibi.

Yok artık kabarıp sahile vuran dalgalar,Esince hep hırçınca esiyor esen rüzgâr.

Sanki her şey sönmüş, gökteki kandiller bile,Nemlenmiş hassas gözler milletin mâtemiyle…

Ona revâ görülen o tarihî hıyânet,İşgallerle başlamıştı bu büyük cinayet.

Sonrası yığınlara bir illüzyon oyunu,Arkadan inkâr ediyordu herkes soyunu.