GÖNÜLLER TAHTIN

Rahmet olarak doğdun zahmetlerle büyüdün,İnayet oldun bize, inayettin Ezel’den.Bir uğraktı bu dünya, gelip O’na yürüdün,Işık verdin âleme, ışık aldılar Sen’den.

Karanlıktı cihanlar vilâdetinden evvel,Çehrenden akan nurdan aydınlandı dört bucak.Ruhlara saldığın irfan dünyalara bedel,Uyandık sayende, insanlık da uyanacak!.

Sayende Efendim kurtuldu insanlık tekmil,Takılıp yolda kalanlara yazıklar oldu..Bir hamlede ettin zulmeti ışığa tebdil,Silindi kasvetler her taraf nurlarla doldu.

Otağın bütün cihan, gönüllerimiz tahtın,Bir sultanlık kurdun ki Süleyman’dan ileri;Hep gıptayla anılır gökte zümrütten bahtın,Her yana nur yağıyor doğduğun günden beri.

Sayende Cennet’e dönen bu düşkünler bağı,Dağınık zülüflerin gibi şimdi târumâr;Toprak nemrut bitiriyor, çağ firavun çağı,Küfür ve ilhatla esiyor esince rüzgâr.

Şevke gelmişti teşrifinle bütün felekler,Bugün simsiyah çehresiyle her taraf zâr zâr;Yollar garip, yolcular düşüp kalkar, emekler,Dil ve dudağının suyuna hasret yaz, bahar…

Bak kıyamet ışığı var aynalarda bugün;İblis keyfinde; Cehennem’e körük çekiyor.Bu üst üste kasvetten göz nemli, gönül üzgün..Kalk bunlara bir “dur” de, de ki zaman geçiyor.

Tanyeri ağaralı bir hayli zaman oldu,Yolunu bekleyenlerin canları dudakta;Bilmem yolda mısın, ışığın ruhlara doldu!Ümitle çarpıyor sîneler, gözler ufukta…