GURBET – 1

Gurbet ruhumda poyraz gibi esdiydi bir gün,Hazan, türküler söylüyordu; yerlerde yaprak..Sînemde bir inilti hâlâ o hicranlı dün,Gönlüm tıpkı hafakanla dalgalanan bayrak…

Daldım eski günlerdeki derin melâlime,Kandan bir lücceydi âdeta gördüğüm yerler.Ürperdim, bir kere daha acıdım hâlime,Geçince birer birer hayalimden o günler…

Gerçi yine bir gurbet hüznü var sînelerde,Poyraz biraz serince okşuyor çiçekleri;Perde perde neş’enin çağladığı her yerde,Gamlı bir melodi susturuyor böcekleri.

Ama, o hep kasvetle esip gelen hicranlar,Artık göç edip gittiler bir başka diyara;Asırlardan beri gerçeği sarsan hazanlar,Birer birer savulup yol verdiler bahara…

Şimdi dertli sînemin o eski huysuzluğu,Yalnızlık, gecelerimde vefalı arkadaş..Ve çöllerdekine denk gönlümün susuzluğu;“Az ağrı, âsân ölüm” ve iman ola yoldaş..!