İNANCIN ATLAS İKLİMİ

İnançsız sînelerde bir gece garipliği,Sarmış ufuklarını zulmetler perde perde,Bir zifirî karanlık ki ruh müptezelliği,Sanki kızıl bir karadelik var az ilerde,İmana hasret gidilen bu yerde.

Hülyâları tıpkı zulmette dönen bir dolap,Ne gelenden bir haber ne gidenden bir iz var..Yeis bir derince kuyu ve ötesi serap,Sam gibi eser o iklimde esince rüzgâr;Bütün varlık kaos, eşya sitemkâr…

* * *

İnananların ufku gökyüzü gibi parlak,Bir derinlik içinde geçer “ân”lar, saatler..Yeryüzü güzellikler meşheri yaprak yaprak;O iklimde her yol Cennet’e doğru ilerler.Yollarda nuranî gökçek yüzlüler…

Tül tül bulutlar altında bitmeyen bir bahar,Salar kendini ruh uyanılmaz bir uykuya;Gönül yaydan boşalan ok, şikârını arar;Gittikçe tüllenir karşı ufukta bir ziya;Daha ileride ışıktan deryâ…

Sonsuza yelken açılır bu derin hülyâda,Ne düşler yeşerir bin bir hâtıra zevkiyle;Sonra vuslata ererler bu tatlı rüyada,Sînelerinde duyulan sonsuzluk şevkiyle..Gâye O, diğer şeylerse vesile…