İnsan vardır, melek gibidir. Bu insan, Rabbim öbür tarafta yakamdan tutar, beni hesaba çeker düşüncesiyle karıncaya dahi ayağını basmaz. Lokmayı ağzına koyacağı zaman, kendinden daha muhtacını görse, yemez, hemen ona verir. Rabbinin huzuruna gelince ayakları tir tir titrer, iki büklüm olur ve sürekli ahirete âit hesabını düşünür. Yeryüzünde gezerken de o, her haliyle Allah’ı ve Resûlullah’ı hatırlatır. İnsan da vardır; şeytan gibidir.. ve bu dağlardaki, ormanlardaki canavarlardan daha tehlikeli, daha zararlıdır.