KIŞ GECELERİ

Kış gecelerinde oturmuş düşünüyorum,Ardarda inanç ve ümit, çehreler hep abus;Kış gecelerinde terliyor ve üşüyorum,Hülyâlarım sallanıyor, rüyalarsa kâbus…

Bülbüllerde sessizlik, çiçeklerde bekleyiş,Sevinç-hüzün iç içe; gönlümün itiyâdı;Ekseriya tetikte, ara sıra tekleyiş;Bahar nâraları yanında, hazan feryâdı.

Bazen mûsıkî gibi ses verir esen rüzgâr,Kıpırdanır her şey; kuş, böcek, ağaç ve yaprak;Bazen sert bir poyrazla sarsılıverir bahar,Yeisle gerinir dere, tepe, taş ve toprak…

Solar her şeyin çehresinde güzellik renk renk,Azmin şakaklarında eski günlerin teri;Gurbet tütmeye başlar, çözülüverir âhenkVe ürperten bir belirsizlik kaplar her yeri!

Zirvelerde sis ve duman, ovalarda güneş,İç içe sanki her yerde bora ile meltem;Düşen rahmet damlaları, çılgın sellere eş,Zıtların bayramı; zifafta sevinç ve mâtem…