RAVZA’NIN SAHİBİ’NE

Ben bir garib ü âvâre,Oldu kalbim pâre pâre,Tutuldum o gülizâreArz eyleyin bunu yâre,

Dîvâne etti beni,Böyle ağlattı beni.

Bilmez oldum sağ u solum,Yitirmişim doğru yolum;Gece-gündüz hep melûlum,Bir bîçâre zayıf kulum..

Dîvâne etti beni,Böyle ağlattı beni.

Gönül yaslı, gözler çağlar,Bu hasret sînemi dağlar,Kederli bahçeler bağlar;İnliyor âhımla dağlar..

Perişân etti beni,Böyle ağlattı beni.

Hayal uçarken mestâne,Uğradı yol gülistâne,Ravza namlı bağistâne;Sığmaz dünyada destâne…

Perişân etti beni,Böyle ağlattı beni.

Bozup attı her fendimi,Bilmez oldum ben kendimi;Nâm u nişânı, erdemiMecnunların budur demi..

Dîvâne etti beni,Böyle ağlattı beni.