SEN’SİN ÜMÎDİM

Binlerce zalâmla iç içe yine bir sabah!Yok ufuklarda ışık, yok insanlıkta tebâh.

Olmazsa İlâhî inayet, doğmazsa bir nur;Çekeceğiz hepimiz, çekeceğiz bîhuzur…

Hep inleyecek millet daha bir sürü eyyâm,Bir sürü eyyâm, tütecek sînelerde âlâm…

Sönecek safha safha hep ümîd-i istikbâl,Saracak ufk-u milleti bir bitmeyen melâl.

Çekmek mukadder ise, biz ettik kendimize,Dostlara sırt dönüp düşmanla geldik diz dize.

El ki bizim olmadı beyne mürâfık başta,Dil ki bizimdi, söylemedi hakkı savaşta.

Göz kulağa, dil de dudağa olmadı zahîrVe sustu sîne-i millette emr-i “ve şâvir!” 14

Olacaktı elbet fecr-i ümidimiz hüsrân,Dolacaktı elbet âfâkımız nây-ı nâlan…

Doğsun bize va’dettiklerin, doğsun İlâhî!Sen’sin ümîdim, Sana’dır recâm lâtenâhî..!

14 Âl-i İmrân sûresi, 3/159.