UFUK GÖRÜNDÜ

Yolculuk son bulmak üzere, ufuk göründü,Sapsarı neyi varsa o yemyeşil baharın.Ruh uçup gitmeye âmâde bir yaprak gibi,Son noktayı koyacak kaleme kalmış karar.Birden renk renk her şey uhrevîliğe büründü,Meltemleri duyuluyor öteki diyarın;Bir bir göründü yalancı hülyâların dibi,Sırtımda koskoca dağ, ümitlerimde bahar…

Titriyor ağaç yaprakları gibi her yanım,Âdeta bir ızdırap terazisiyim şu an;Bir kefede endişe, öbüründe tam güven,Sevinçleri sarıyor dalga dalga kederler;Bazen tam mesrûr, bazen de nâlân u giryanım,Gördüğüm ihsanlara denk her günkü imtihan..Tıpkı kar karışımı yağmur, ufkuma inen;Her gün bir başka türde kapanmakta perdeler…

Mîad tamam gibi ufukta yeni bir şafak,Her zaman başucumda ötelerin gölgesi;Görmüştüm o tulûu gönlümde perde perde,İlk günümün ışıklarından daha da rengin,Hizmet varsa şayet değer az daha yaşamak;Şimdilerde göz ağrım sırf O’nun bilinmesi.Bir şey diyemem, belki birkaç adım ilerde,Tam biliniverir beklediğimden de engin…