UYAN!

– Karanlık günlerin vâveylâsı.. –

Her yerde sanki hazan!Bağ bozuk, bağbân gamlı!İnayet Rabb’im aman..!Dağ sisli, ova yaslı,Etrafı sarmış duman…

Paslı gönül, sefil ruh,Amanın buna derman!Azgınlaşmış her güruh,İnsan değil, bir azman.Böylesi görülmedi,Baş yaba, ayak saman.Görenler gerilmedi,Bu ne müthiş bir zaman.

Kırık-dökük cemiyet,Durum duman mı duman;Zillet üstüne zillet,Bekliyoruz kahraman…

Herkes bir şeyler söyler,Gerekli bir tercüman;Sağa-sola tökezler,Görüş ufku toz-duman…Hırsız evlere girmiş,Adam yaman mı yaman.Sevgili uçup gitmiş,Avdetine yok güman.Herkes uykuda hâlâ,Gaflet derin bir umman;İşleri serap, hülyâ,Kimse değil peşiman.

Uyan ve kendine gel!Akıp gidiyor zaman,Saati meçhul ecel!Geliverir sormadan…