ZÜMRÜTTEN TEPELER

Yeryüzünü temâşâ mevsimi tam,Zümrüt tepelere yaslanmış bahar.Her yörede şenlik, her yanda bayram,Buhur buhur sihirli râyihalar…

Hayat fışkırıyor akan sulardan,Nağmeler yükseliyor kuğulardan,Vuslat arzusuyla yüksek dağlardan,Çağıl çağıl denizlere ırmaklar…

Haliçeler gibi her yan rengârenk,Âdeta bir hülyâ âlemi âhenk!.Ve rüyalardaki Cennetlere denk,Ovalar, obalar, altın çayırlar.

Göğe ser çekmiş ağaçlarda bin naz,“Hû hû” nağmeleriyle âvâz âvâz;Her saati ayrı bir telden niyaz,Hür maviliğiyle mahmur sabahlar.

Hayatla tülleniyor su ve toprak,Çiçeklerde tebessüm yaprak yaprak;Neş’eyle dönüyor devreden bu çark,Gamze çakıyor sevdâlı ufuklar.

Aşk u şevkin kaynaştığı bu yerde,Vuslata açılır ruh perde perde;Ayrı bir hazza erer her emelde,Vicdanında her an Hakk’ı duyanlar.